Sinds jaar en dag worden laboratoriumuitslagen op elektronische wijze of op papier naar de arts gestuurd. Je moet er letterlijk voor gestudeerd hebben om de cijfers en tekst te kunnen ontcijferen. Waarom doen we dat (nog steeds) zo?
Tijdschrift WIRED schreef in 2010 een prijsvraag uit: wie kan een labuitslag op zo'n manier presenteren dat patiënten er iets aan kunnen hebben, ook als er geen arts in de buurt is? De winnaar werd David McCandless, een artiest, bekend van zijn informatieve illustraties (infographics). Het resultaat is prachtig - kijk hier.
Terwijl dit voor de een een vernieuwing is, is dit voor anderen al weer een gepasseerd station. Zij nemen het heft in handen en maken een grote stap door de diagnose in eigen hand te nemen. Niet met een App, of een GSM die geschikt gemaakt wordt voor bloedanalyse, maar met het ontrafelen van ons DNA. Er zijn nu al voor opgeteld $ 10.000 zelfbouwpakketten verkrijgbaar waarmee iedereen die een beetje verstand van zaken heeft z'n diepste diepte kan bekijken. Sommigen maken hun DNA- en andere gezondheidsdata in Wiki-achtige omgevingen openbaar, omdat zij vinden dat het hún gegevens zijn en niet die van artsen, onderzoeksinstellingen of de (farmaceutische) industrie. Zij noemen zich 'health hackers' en 'citizen scientists' en bouwen op deze manier een onderzoekswereld naast die van universiteiten en ziekenhuizen met hun uitgebreide laboratoria.
Waar gaat dit naar toe? Kijk naar dit verslag van de Wall Street Journal.
Er liggen duidelijk links naar de Quantified Self (de zelfmeters), een groeiende groep van mensen die voor zichzelf hun gezondheidsgegevens willen bijhouden. Hebben we hier te maken met een stap terug in de geschiedenis, naar een tijd waarin mensen vooral voor zichzelf moesten zorgen? Zijn dit mensen die spelen met hun leven? Of zijn dit de voorlopers van een groeiende groep mensen die de verantwoordelijkheid over hun leven op zich nemen en zelf de verschillende invloeden daarop monitoren, omdat zij dit beter kunnen dan hun (huis)arts?
Aanvulling op 19 december 2011:
In The Journal of the American Medical Association (JAMA) is een artikel met de titel 'Should Patients Get Direct Access to Their Laboratory Test Results? An Answer With Many Questions' verschenen. Spierballen weblog Mesomorphosis heeft het artikel integraal overgenomen op deze pagina. Aanleiding voor het onderzoek en het artikel was de vaststelling dat tussen de 8% en 26% van de 'abnormale' uitslagen niet tijdig worden opgevolgd. Het artikel gaat over de mogelijke consequenties van directe toegang van patiënten tot labresultaten. De conclusie: er is meer onderzoek nodig.
Aanvulling op 4 januari 2012:
De App Medical Lab Tests helpt artsen en andere zorgprofessionals laboratoriumtesten te interpreteren. De applicatie geeft informatie over de meest voorkomende laboratoriumtesten. Kosten: € 2,39
Er zijn nog veel meer vergelijkbare Apps verkrijgbaar, zoals Pocket Lab Values, LabDx en MD ezLabs.
Aanvulling op 5 januari 2012:
Doen of niet doen? Wat spreekt vóór en wat spreekt tegen directe toegang van patiënten tot de uitslagen van labonderzoek? Onder de titel 'Risks and benefits of direct access to lab results' volgt op deze plek een overzicht van argumenten - voor en tegen. In dat artikel wordt o.a. verwezen naar de resultaten van een onderzoek, gepubliceerd bij JAMA (The Journal of the American Medical Association), getiteld 'Should Patients Get Direct Access to Their Laboratory Test Results?'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten